Τάσος Γ. Τατάρογλου - Πράγματι, όσοι λένε ότι πρέπει να αφήνεις να κάθονται λίγο τα πράγματα και μετά να τα ξαναβλέπεις, έχουν το δίκιο τους. Κάτι σαν τον φραπέ δηλαδή ένα πράγμα (όταν πίναμε και δεν το είχαμε γυρίσει ακόμη στην φρεντο) όπου έπρεπε μετά το χτύπημα να τον άφηνες λίγο να κάτσει. Έτσι και με τον Άδωνι Γεωργιάδη – και φυσικά δεν εννοώ αφού τον χτυπήσουμε να τον αφήσουμε λίγο να κάτσει.

Όταν λοιπόν υπουργοποιήθηκε ο Άδωνις, όλοι μας επικεντρώσαμε στον Άδωνι και αρκετοί στον Άδωνι σε σχέση με το υπουργείο που ανέλαβε. Ξέρετε – τα γνωστά: “Ο μπουμπούκος θα τα κάνει ρόϊδο”, “Χριστέ μου, είναι δυνατόν να τον βάλει στο χώρο της υγείας” κτλ. Συγγνώμη που θα σας απογοητεύσω αλλά το ζήτημα δεν είναι ο Άδωνις, μακάρι να ήταν και να μέναμε στην πλάκα...

Δεν ξέρω αν σας λέει κάτι το όνομα: Λυκουρέντζος. Ανδρέας. Προσέξτε, όχι Λυκουρέζος, ο γνωστός δικηγόρος, αλλά Λυκουρέντζος. Βουλευτής της ΝΔ είναι, είχε ακολουθήσει τον Σαμαρά στην Πολιτική Άνοιξη και ήταν υπουργός Υγείας πριν τον Άδωνι. Ο κ.Λυκουρέντζος λοιπόν, ούτε εκνευριστικός τσιριχτούλης είναι, ούτε μας κάνει τα νεύρα κρόσσια κάθε μέρα, ούτε ψυχάκιας για την δημοσιότητα είναι. Επίσης δεν έχει πει ότι ο Σαμαράς είναι άχρηστος, όπως υποστήριζε ο Άδωνις όταν ήταν ακόμη στο ΛΑΟΣ, ούτε έλεγε ψυχασθενείς όσους έλεγαν ότι θα πάει στη ΝΔ, όπως έλεγε ο Άδωνις. Με λίγα λόγια ήταν ένας κλασσικός αδιάφορος μέχρι του θανατά νεοδημοκράτης.

Τι έγινε όμως στο χώρο της δημόσιας υγείας επί των ημερών του (και προφανώς σε συνέχεια των μνημονιακών προκατόχων του, όπως π.χ. του κ.Λοβέρδου); Α, είναι πολύ απλό. Θυμάστε την συμπυκνωμένη πορτοκαλαδίτσα, την οποία πήγαιναν στον ασθενή οι επισκέπτες του πριν καμιά 40αριά χρόνια; Στη συνέχεια η πορτοκαλαδίτσα αυτή αντικαταστάθηκε από ένα κουτί γλυκά ή ένα λουλουδικό. Επί Λυκουρέντζου λοιπόν, αυτά άρχισαν να αλλάζουν. Δεν θα παραθέσω, ούτε νούμερα, ούτε ανακοινώσεις εργαζομένων, ούτε τίποτα. Μόνο τη παρακάτω ανακοίνωση με ημερομηνία 26 Ιουνίου 2013, της παγκοσμίου φήμης σοπράνο Σόνιας Θεοδωρίδου και του συζύγου της Θεόδωρου, σχετικά με τη νοσηλεία της αδελφής της κυρίας Θεοδωρίδου, Μαρίας, στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης:

"Παράκληση σε όλους τους φίλους μας. Παρακαλούμε αντί για λουλούδια και γλυκά για την Μαρία, κάντε δωρεά τα ακόλουθα υλικά τα οποία και απολείπουν από την Νευροχειρουργική Κλινική στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης:

Γάζες Fucidin

Γάντια μιάς Χρήσης

Υποσέντονα

Πάνες για Ενήλικες ( Μεγάλο Μέγεθος)

Χαρτοβάμβακα

Χαρτί Κουζίνας

Μάσκες με λάστιχο

Στείλτε τα στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης - Νευροχειρουργική Κλινική, με την ένδειξη / Φίλοι της Μαρίας Θεοδωρίδου. Σας ευχαριστούμε θερμά,

Σόνια – Θεόδωρος".

Προφανώς οι άνθρωποι μπορούσαν να καλύψουν τις ανάγκες της Μαρίας. Είδαν όμως την κατάσταση που επικρατεί στο νοσοκομείο για τους υπόλοιπους ασθενείς και προχώρησαν σ' αυτήν την κίνηση.

Όπως καταλαβαίνετε δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να φοβάστε ότι ένας τύπος σαν τον Άδωνι είναι επικίνδυνος για τον χώρο της δημόσιας υγείας. Πολύ απλά στις μνημονικές κυβερνήσεις είτε βάλεις υπουργό Υγείας τον ικανότερο, είτε τον Άδωνι ή οποιονδήποτε συγγενή του, δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Με τις μνημονιακές πολιτικές και κυβερνήσεις η γάζα θα λείπει έτσι και αλλιώς και ο κόσμος ο οποίος πλήρωνε μια ζωή για κοινωνική ασφάλιση και υγεία, θα βλέπει τις πιθανότητες να πεθάνει μέσα σε ένα δημόσιο νοσοκομείο να μεγαλώνουν δραματικά. Το μοναδικό πράγμα το οποίο μπορεί να προσωποποιήσει κανείς, είναι ένα προσωπικό δράμα: Σκεφτείτε κάποιον, που θα χάσει έναν δικό του άνθρωπο, την μητέρα του, τον πατέρα του, για τους παραπάνω λόγους, σε ένα δημόσιο νοσοκομείο. Τότε, πολύ φοβάμαι ότι αργά ή γρήγορα θα πάρει ο διάολος την μάνα και του πατέρα του Χ Άδωνο-Λυκουρέντζου...